Herdenken, verder leven
Joke ging naar Amsterdam en kreeg onderdak van de weduwe Jo Bons. Met haar identificeerde zij op 5 juli op basis van kledingstukken hun geliefden. Nota bene nadat op 25 juni al een muurmonument voor hen was onthuld in de Witte de Withstraat. (Kervend en Direct geëerd)
Ze bleef nog lang in Amsterdam, ging werken bij een advocatenkantoor. Ze trouwde later met Oene Meek, ook een verzetsman en inmiddels overleden. Joke heeft vijf kinderen, negen kleinkinderen en zes achterkleinkinderen.
De kinderen ontwikkelden een groeiende empathie voor het eerste liefdesverhaal van hun moeder. Ton Meek, met zijn doopnaam Antonie naar Ton Bons vernoemd, ging zijn zegelring dragen. Peter Meek stuurde mij de twee foto’s van het huis van de familie Kwant zoals het er rond de oorlog uit zag.
Vooral de aandacht waarmee dochter Evelyn en haar echtgenoot, geschiedenisleraar Jan Kelderman, de oorlogsherinneringen van hun (schoon)moeder vastlegden in veel gesprekken, is bijzonder.
Dat leidde onder andere tot een voordracht van een lesuur in het kader van de Dodenherdenking. Geheel gewijd aan een wreed beëindigde liefde, met een mooie powerpoint-presentatie.
Evelyn hield die voor acht klassen. Daaronder de groepen zeven en acht van de Tiende Montessorieschool Meidoorn in Amsterdam, die het monument in de Witte de Withstraat adopteerde.
Dat herdenkt drie slachtoffers die in de Witte de Withstraat woonden is al snel na de bevrijding, in juni 1945, een muurmonument onthuld.
Daarop ook de naam van Jacob Miedema, door de Duitsters vermoord op 27 maart 1945, en de namen van Dirk en Ton. De onthulling is beschreven op pagina Snel geëerd.
De laatste herdenking door de school: Vooraf vrijheid vieren
Joke Kwant overleed op 7 mei 2019, enkele maanden na het interview.