Dit is een oude pagina, die ik fundamenteel aanpaste. Wegens een te groot inhoudelijk verschil en voor de controleerbaarheid heb ik de 'afgekeurde' tekst in het archief gezet. Nieuw: Identificatie

Weinig inlevend


Vreselijk werk moet dat zijn geweest in de zomerhitte van 1945, in de duinen van Overveen honderden vaderlanders opgraven. Zou dit het zicht op een betamelijke omgang met nabestaanden hebben vertroebeld bij de twee ondertekenaars van het document hieronder?

Wel erg afstandelijk: ,,Het zal u bekend zijn dat uw man en uw zoon.....’’ 

Sommige slachtoffers lagen daar enkele jaren. Ik heb de indruk dat veel nabestaanden dezelfde tekst lazen, want die heeft kenmerken van een uniforme brief, waarop alleen een datum werd ingevuld. Dan moest de geadresseerde zich 'vervoegen aan het parket'.

Iedereen had verschrikkelijke jaren achter de rug. In de startende wederopbouw moesten de grootste puinhopen worden opgeruimd. De begrafenissen op een mooi ereveld waren wel vol toewijding.

Maar dit papier was een dissonant.  Huisbezoek aan nabestaanden was het overwegen waard. De onderzoekers konden ook zelf even naar de tandarts gaan. Die gebitsgegevens waren noodzakelijk, maar moet je een weduwe, die ook nog een zoon verloor, om zo’n boodschap sturen?